چین با رویکرد عدالت‌گرایانه الگوی موفقی در سطح جهانی خواهد شد

به گزارش  حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان،  سعیدرضا عاملی، دبیر شورای انقلاب فرهنگی و رئیس انجمن ایرانی مطالعات جهان، در دومین همایش بین‌المللی مطالعات چین در دانشکدة مطالعات جهان دانشگاه تهران، نخستین سخنران افتتاحیه بود.

عاملی موضوع چین را موضوعی مهم، بزرگ و پردامنه دانست و گفت: «لازم است همایش‌های متعددی به شناخت چین اختصاص یابد و با نگاهی میان‌رشته‌ای، چین را از دیدگاه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ظرفیت‌های قدرتی چین در سطح جهانی بررسی کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»

وی سخنرانی خود را در سه بخش تقسیم کرد. نخست به معرفی ظرفیت‌های چین پرداخت. سپس، اهم چالش‌های پیش‌روی این کشور و در پایان روابط ایران و چین را مورد توجه و بر آن تأکید قرار داد.

عاملی ظرفیت‌های فعلی چین را چنین عنوان کرد: چین با بیشترین جمعیت و منابع انسانی در جهان و با جمعیتی بالغ بر ۱ میلیارد و ۴۵۰ میلیون نفر؛ اقتصاد دوم جهان، دارای بالاترین رشد اقتصادی در سال‌های اخیر، با تولید ناخالص داخلی ۱۵۰ میلیارد دلار در سال ۱۹۷۸ و افزایش آن به چهارده‌ونیم تریلیون دلار در سال ۲۰۱۹؛ و اقتصاد دیجیتال اول، مقام اول در صادرات و مقام دوم در واردات، و قدرت دوم نظامی در جهان از جایگاه قدرتمندی برخوردار است. چین طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ سهم ۲۵ درصد تا ۳۹ درصدی تولید ناخالص کل جهان را به خود اختصاص داده است.

او رمز موفقیت چین جدید را استفادة بهینه از منابع انسانی و آزادکردن منابع اقتصادی کشور بیان داشت و افزود: «عکس عواملی که باعث عقب‌ماندگی چین شده بود، پیشرفت این کشور را رقم زد: سیاست در‌های بسته و سیاست جلوگیری و کنترل شدید، جای خود را به سیاست بازبودگی داد و غیرمرکزی‌کردن توان و ظرفیت اقتصادی چین باعث شکوفایی اقتصادی آن شد.» رمز دیگر موفقیت چین اصلاح نظام دیوانسالاری بود که مسیر را برای کار و پیشرفت هموار کرد. از سوی دیگر، مبارزه با فساد و جلوگیری نظام‌مند از آن منشأ موفقیت‌های بزرگ‌تر شد.

این استاد علوم ارتباطات مسیر جهانی‌شدن چین جدید را مسیری معکوس جهانی‌شدن امریکا خواند و ادامه داد: «چین طی سه دهه توانست مسیر اقتصاد نظام سلطه، نگاه استثناگرایانة امریکایی، امریکامرکزی، و استعمار امریکایی به‌منزلة جریان حاکم بر جهان را معکوس سازد و به رقیبی توانمند در مقابل سلطة جهانی بدل شود. لذا، چین دارای ظرفیت مهمی در رقابت در قدرت سیاسی، نظامی و اقتصادی است و ظرفیت خطرزایی و دفاعی خود را افزایش داده است که باعث صیانت از سیاست‌های سلطه‌طلبانه در منطقه خواهد بود.

 عاملی در بخش دوم سخنان خود به بیان چالش‌های این کشور پرداخت و گفت: «قدرت‌ها به‌همان میزان که بزرگ می‌شوند، با چالش‌های بزرگی نیز روبه‌رو می‌شوند.» وی سه چالش مهم چین را چنین برشمرد و به تبیین هریک پرداخت: آلودگی محیط‌زیست، جمعیت بزرگ فقیر و فاصلة طبقاتی شدید، و نوع نگاه در سیاست داخلی چین.

به‌گفتة او «توسعة صنعت بدون رعایت مؤلفه‌هایی محیط‌زیست فجایع بزرگی را رقم می‌زند. امروز ۷۲ درصد کشتگان ناشی از آلودگی محیط‌زیست در منطقه آسیا، یعنی ۳ میلیون و ۷۰۰ هزار نفر، محصول سیاست‌های توسعة صنعتی چین و هند هستند. در دنیای امروز محیط‌زیست متعلق به یک جغرافیا نیست. تخریب محیط‌زیست در هر نقطه‌ای در جهان، تخریب سایر نقاط جهان را در پی خواهد داشت. به‌مخاطره‌افتادن محیط‌زیست چین، با توجه به پهنة گستردة جغرافیایی این کشور که سومین کشور پهناور جهان محسوب می‌شود، خطری جدی برای همة جهان خواهد بود.در دنیای امروز محیط‌زیست متعلق به یک جغرافیا نیست. تخریب محیط‌زیست در هر نقطه‌ای در جهان، تخریب سایر نقاط جهان را در پی خواهد داشت.

رئیس انجمن ایرانی مطالعات جهان دربارة جمعیت فقیر چین گفت: چین باآنکه در گسترش طبقة متوسط خود موفق بوده و طبقة متوسط آن به جمعیت بالای ۴۰۰ میلیون نفر رسیده است، همچنان طبقة فقیر آن جمعیتی بزرگ محسوب می‌شود. نگاه عدالت‌گرایانه و رفع‌تبعیض ضرورت‌های جدی چین محسوب می‌شود.

این استاد علوم ارتباطات، چالش سوم چین را سیاست یکپارچه‌سازی دانست و گفت: «چندفرهنگ‌گرایی در سیاست داخلی چین باعث توسعة مطلوب این کشور خواهد شد، اگر سیاست یکپارچه‌سازی این کشور به تشدید ناراحتی‌های جمعیت‌های مانند جمعیت مسلمان ایغور و بوداییان تبت نینجامد و احترام به تمامی اقلیت‌ها مراعات شود. در این صورت، فضای زندگی برای همه دوست‌داشتنی خواهد شد و توانش جمعیت بالا می‌رود. طبیعی است ناراحتی جمعیت‌های کوچک و بزرگ به ناراحتی سایر جمعیت‌های کشور نیز سرایت خواهد کرد و فضایی ناراحت را رقم خواهد زد.» وی به این اصل مهم اشاره داشت: «تبعیض بر علیه اقلیت‌ها موجب تبعیض بر علیه جامعة اکثریت نیز می‌شود. شانگ‌های به‌طور حتم، ظرفیت بزرگی است برای همکاری‌های منطقه‌ای و مشارکت در حل مسائل منطقه‌ای و فراهم‌کردن ظرفیتی آرام و مردم‌پسند در منطقه به‌خصوص در سوریه، لبنان، افغانستان و دیگر مناطق درگیر چالش.

این استاد مطالعات آمریکا افزود: «چین ِفرهنگی و تمدنی با رویکرد عدالت‌گرایانه و رفع تبعیض اجتماعی، الگوی موفقی در سطح جهانی خواهد شد. چین باید هم از گذشتة خود درس بگیرد و هم به شکست‌های جهان قدرت توجه داشته باشد. امریکاییان، به‌دلیل روحیة استعماری و سلطه‌آمیزی که در سایر کشور‌ها داشتند، در دنیا شکست خوردند.» وی با یادآوری قربانی‌بودن خود چین به‌دست استعمار، از بریتانیا نام برد که هنگ‌کنگ را ۹۹ ساله به‌اصطلاح اجاره کرد و این کشور را استثمار کرد. همچنین، به زورگویی‌های ژاپن در کره و خارج کردن تایوان از حوزه چین و همچنین مداخلات آلمان‌ها در بندر تیانجین و فرانسوی‌ها در بندر گوانگ‌جو اشاره کرد.

عاملی در جمع‌بندی این بخش از سخنان خود گفت: «دنیای امروز دنیایی است که جهان قدرت با رویکرد احترام به همگان موفق خواهد شد. هوشیاری جامعة جهانی افزایش یافته است و انسان‌ها هوشیارتر شده‌اند. بنابراین، چین به‌عنوان قدرت دارای نظم اجتماعی بسیار، ظرفیت اقتصادی زیاد، و ظرفیت امنیتی و سیاسی گسترده می‌تواند با اتخاذ رویکردی متفاوت، چهره‌ای متفاوتی از قدرت را فراهم آورد.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در بخش سوم و پایانی صحبت‌های خود به روابط میان ایران و چین اشاره کرد و افزود: «به‌طور حتم، چین و ایران منافع مشترک بسیار گسترده‌ای دارند. مهم‌ترین دایرة منفعت گستردة این دو کشور، مقابله با قدرت سلطه‌آمیز امریکاست. همچنین، در عرصة اقتصادی نیز چین بزرگ‌ترین شریک اقتصادی ایران است، و اقتصادی نزدیک به ۳۰ میلیارد دلاری را به خود اختصاص داده است. به‌طور قطع، ظرفیت گسترش آن به ۲۰۰ میلیارد دلار در صنعت حمل‌ونقل، توسعة شهری و منابع معدنی و نفتی نیز وجود دارد.

دنیای امروز دنیایی است که جهان قدرت با رویکرد احترام به همگان موفق خواهد شد. هوشیاری جامعة جهانی افزایش یافته است و انسان‌ها هوشیارتر شده‌اند. بنابراین، چین به‌عنوان قدرت دارای نظم اجتماعی بسیار، ظرفیت اقتصادی زیاد، و ظرفیت امنیتی و سیاسی گسترده می‌تواند با اتخاذ رویکردی متفاوت، چهره‌ای متفاوتی از قدرت را فراهم آورد.

دکتر عاملی ضمن اشاره به اجلاس شانگ‌های افزود: «شانگ‌های به‌طور حتم، ظرفیت بزرگی است برای همکاری‌های منطقه‌ای و مشارکت در حل مسائل منطقه‌ای و فراهم‌کردن ظرفیتی آرام و مردم‌پسند در منطقه به‌خصوص در سوریه، لبنان، افغانستان و دیگر مناطق درگیر چالش.

مؤسس دانشکدة مطالعات جهان ابراز امیدواری کرد: روابط راهبردی و مناسبات دوستانة فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایران و چین نتایج فاخری را برای جهانی آرام‌تر و جهان صلح‌آمیز در پی داشته‌باشد؛ جهانی که همگان در آن احساس آرامش و بودن و موفقیت داشته باشند.

دبیر شورای انقلاب فرهنگی از حامیان این کنفرانس، مرکز چین‌شناسی دانشگاه تهران، انجمن مالی ایران، دانشگاه یوآن و دانشگاه تی‌شیان و نیز از دکتر بهزاد شاهنده، دبیر علمی همایش و دکتر ناهید پوررستمی، دبیر همایش، و دکتر محمد سمیعی، رئیس دانشکدة مطالعات جهان و جناب آقای اسدی و همکاران دانشکدة مطالعات جهان تشکر و قدردانی کرد.

انتهای پیام/ 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: شورای عالی انقلاب فرهنگی منابع انسانی دنیای امروز منطقه ای محیط زیست خواهد شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۱۷۳۰۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا ساخت شهر فرودگاهی در ایران توجیه پذیر است؟

مفهوم شهر فرودگاهی در ایران با نمونه های واقعی تفاوت دارد. صرف احداث یک باند پروازی و ترمینال مسافربری را نمی توان شهر فرودگاهی نامید. 

به گزارش تین نیوز، سالهاست که واژه شهر فرودگاهی در ادبیات هوانوردی ایران مورد استفاده قرار گرفته است، به طوریکه علاوه بر شهر فرودگاهی امام خمینی تهران دیگر مناطق کشور نظیر قم و چابهار نیز مدعی ساخت چنین مجموعه ای شده‌اند.

اما آنچه که بر همگان مبرهن شده، عدم توفیق چنین پروژه هایی در کشور است به نحوی که صرفا طراحی پروژه به همراه تصاویری جذاب از پروژه ارائه شده و ضمن به کما رفتن ساخت فرودگاه نظاره گر احداث شهرهای فرودگاه هایی مدرن توسط همسایگان هستیم. 

تعریف اشتباه از مفهوم شهر فرودگاهی در ایران

عده ای در ایران بر این باورند که صرف احداث باند پروازی و یک ترمینال مسافری به همراه هتل مجاور و چند آشیانه تعمیر و نگهداری هواپیما می تواند شهر فرودگاهی قلمداد شود. در حالی که اینها نطفه شکل گیری شهر فرودگاهی به حساب می آیند و عملا در تمامی فرودگاه های جهان به عنوان زیرساخت های اولیه فرودگاهی وجود دارند.

مطابق با نظریه ابرشهر فرودگاهی جان دی کاسردا (aerotropolis)، شهر فرودگاهی شامل فرودگاه بزرگ بین المللی و مجموعه های تجاری، ورزشی، مالی، فرهنگی و اقامتی در جوار فرودگاه است و در واقع فرودگاه نقش محوری و مرکزی را ایفا کرده و موتور پیشران مجموعه به حساب می آید. اما در مورد نظریه کاسردا باید به دو نکته توجه شود:

نخست آنکه کاسردا این نظریه را بر اساس مولفه های اقتصادی بیان کرده و هدف او اقتصادی کردن فرودگاه هاست، چرا که همچنان بسیاری از فرودگاه های جهان با مشکل عدم سود دهی مواجه هستند که در جهت رفع این چالش راهکار های متعددی ارائه شده است که همچنان در حال آزمون و خطا توسط مدیران صنعت قرار دارد.

نکته دوم آنکه نظریه ابرشهر فرودگاهی در ایالات متحده مطرح شده که مهد هوانوردی جهان است و فرودگاه ها نقش اساسی را در جابجایی مسافران بین این کشور و دیگر نقاط جهان و همچنین مابین شهرهای آمریکا ایفا می کنند.

این کشور علی رغم آمار بالای پرواز و جابجایی مسافر، همچنان فرودگاه های غیر اقتصادی و فرسوده متعددی دارد که بودجه های چند صد میلیارد دلاری را برای بازسازی می طلبد. لذا ارائه چنین دست نطریاتی در پهنه گسترده آمریکا با آن اقتصاد قدرتمند می تواند امری محتمل و واقع گرایانه باشد که با اقتصاد ایالات متحده سنخیت دارد. 

آیا ایران می تواند شهر فرودگاهی داشته باشد؟

با ذکر سه دلیل هیچ امیدی نیست که کشورمان بتواند الگوی شهر فرودگاهی را به اجرا در بیاورد:

عدم توسعه مطلوب زیرساخت های فرودگاهی

    هر چند در سال های گذشته فرودگاه های جدید در مناطق مختلف کشور احداث شده اند، اما این فرودگاه ها نوعا مطامع افراد ذی نفوذ را پاسخ گفته و زیان ده نیز بوده اند.

 فرودگاه های بزرگ کشور نظیر فرودگاه امام خمینی و هاشمی نژاد مشهد ظرفیت کافی برای میزبانی از مسافران بسیار زیاد در یک واحد زمانی را ندارند (در قیاس با فرودگاه های بزرگ منطقه). همچنین هیچ فرودگاهی در ایران توانایی پذیرش هواپیمای غول پیکری همچون ایرباس A380 را ندارد که در دنیای امروز به عنوان یک معیار برای توان سنجی فرودگاه های بزرگ در میزبانی پروازهای دور برد به حساب می آید.

حال با این عملکرد ضعیف در توسعه زیرساخت های فرودگاهی قطعا انتظار نمی رود که یک شبه معجزه شود و هزاران میلیارد تومان سرمایه برای توسعه فرودگاه های اصلی کشور اختصاص یابد.

 تحریم های فلج کننده و عقب ماندگی ایران از سهم بازار هوایی

هوانوردی ایران از سال ۵۸ به این طرف و همزمان با اشغال سفارت آمریکا تحت شدیدترین تحریم های آمریکا و هم پیمانانش قرار گرفت، به طوریکه امروزه پیکر نیمه جان این صنعت آخرین نفس های خود را می کشد.

پرنده های فرسوده با چند واسطه و قیمت های گزاف وارد کشور می شوند که یکی از وظایف آنها انتقال مسافران کانکشن به فرودگاه های همسایه نظیر دبی و استانبول بوده که نهایتا سود اصلی را در جیب رقبا واریز می کنند.

از طرف دیگر، آمار دقیقی از هواپیماهای بر خط در هیچ مبدا رسمی وجود ندارد که بدانیم کجای کار ایستاده ایم. همچنین کشورمان برای پرواز به مقاصد اروپایی با مشکل تحریم بنزین طرف است که عملا بخش مهمی از پروازهای بین المللی ایران را به همسایگان واگذار می کند.

این در حالیست که رقبای منطقه ای ایران صدها فروند هواپیمای تازه نفس در اختیار دارند و صدها فروند دیگر نیز سفارش داده اند. در صورتی می توانیم یک ابرشهر فرودگاهی را در ایران داشته باشیم که ناوگان هوایی کشورمان بتواند از مبدا ایران پروازهای متعددی را به سرتاسر دنیا انجام دهد، به مانند ترکیه، قطر و دبی. وگرنه شهر فرودگاهی که در آن هواپیمایی پرواز نکند عملا کارایی نخواهد داشت و از اجنبی هم نمی توان انتظار داشت که ناوگان هوایی خود را برای پروازهای ایران به کار گیرد.

طرد شدگی اقتصادی ایران در نظام بین الملل

 کشورمان در طول ده ها سال گذشته رفته رفته با شدیدترین تحریم های بین المللی مواجه شده که تبعات اقتصادی آن به وضوح در زندگی ایرانیان قابل مشاهده است. عدم اقبال بسیاری از کشورهای جهان (از جمله کشورهای همسو با ایران در سیاست نظیر چین، روسیه و هند) برای سرمایه گذاری در ایران عملا کشورمان را به گوشه کنجی انداخته که ورود هر گونه سرمایه بین المللی را غیر ممکن ساخته است.

بنابراین بعید است حتی در صورت توسعه فرودگاه امام (ساخت ترمینال مسافربری جدید)، سرمایه گذاران خارجی برای توسعه دیگر بخش های شهر فرودگاهی امام خمینی وارد ایران شوند. کشورهای به اصطلاح دوست نیز در سال های اخیر در کلام خود را مشتاق سرمایه گذاری در ایران نشان داده اند، اما در عمل هیچ آبی از آنها گرم نشده است و اتفاقا همسایگان ایران را مقاصد امن تری برای خواباندن سرمایه هایشان دیده اند. 

کانال عصر ایران در تلگرام